สัปดาห์นี้ขยันอัพเดทบล็อกเป็นพิเศษ เพราะว่าเมื่อสองวันก่อนพึ่งจะเขียนตอนใหม่ของคันจุ๊อั๋นเกินพิกัดเสร็จ (สำหรับคนที่อยากอ่านลิงค์อยู่ที่ด้านขวาคำว่า JakaruuTH) วันนี้นั่งว่างๆ ก็เลยมาอัพบล็อก Retronoob อีกแล้ว เนื่องจากช่วงนี้ไม่มีอารมณ์จะเล่นเกมคอมพิวเตอร์ ผมก็เลยว่าจะเขียนเกี่ยวกับเรื่องอื่น (อีกแล้ว) จริงๆ แล้วก็จัดว่าเป็นเกมอย่างหนึ่ง ที่เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะไม่ได้ค่อยสังเกตกันก็ตาม เกมนั้นอธิบายง่ายๆ ก็คือ
"ผมชอบเอ็มแอนด์เอ็มส์สีส้ม "
"ปีโป้สีม่วง"
"คันจุ๊ไม่กินเจลลี่แบร์สีเหลือง"
ในขนมหลอกเด็กถุงหนึ่งที่มีขนมหลายๆ เม็ดหลายๆ สี บางทีเราก็อาจจะชอบสีใดสีหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าสีที่ชอบนี้มันเกิดมาจากไหน แต่ว่ามันส่งผลต่อการบริโภคของผมพอสมควร นอกจากนั้นความรู้สึกว่าสีใดสีหนึ่งมีความพิเศษ บางครั้งก็เป็นการอุปโลกไปเอง ยกตัวอย่างเช่น ทุกครั้งที่ผมกินเอ็มแอนด์เอ็มส์สีส้ม ผมก็จะรู้สึกได้กลิ่นส้มจางๆ ลอยมาในอากาศ ทั้งๆ ที่ถ้าใครเคยลองกินเอ็มแอนด์เอ็มส์แต่ละสีเทียบกัน จะรู้สึกเลยว่า แต่ละสีนั้นไม่มีรสชาติต่างกันเลย (เชื่อเลยว่าจากนี้เป็นต้นไป คนอ่านบล็อกบางคนจะติดโรคอุปโลก ได้กลิ่นส้มเวลากินเอ็มแอนด์เอ็มส์สีส้มเหมือนกัน)
สำหรับปีโป้สีม่วงหรือการที่คันจุ๊ไม่ชอบหมีสีเหลืองยังพอมีเหตุผลรองรับได้อยู่ เพราะว่าทั้งสองอย่างมีการผสมกลิ่นผลไม้ที่แตกต่างกันอยู่ แต่สาเหตุที่ผมชอบกินปีโป้สีม่วงค่อนข้างจะงี่เง่า เพราะ ผมไม่ได้อยากกินเพราะว่ารสชาติของสีม่วงอร่อยกว่าสีอื่นๆ นอกจากนั้นยังแอบรู้สึกว่ากลิ่นองุ่นของสีม่วงมันออกจะเหม็นๆ ด้วยซ้ำ แต่ที่ผมชอบกินเป็นเพราะ สีม่วงเป็นสีที่หายากที่สุด และมีน้อยที่สุดในซองปีโป้ซองใหญ่ๆ (มาจากการสังเกตล้วนๆ ไม่มีหลักฐานใดๆ มายืนยัน) ส่วนเหตุผลที่คันจุ๊ไม่ยอมกินหมีสีเหลือง คันจุ๊ได้ประกาศไว้อย่างชัดเจนเลย หมีสีเหลืองรสชาติเหมือนกับยาแก้ไข้เด็ก
มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับหมีสีเหลืองคือ วันนึงผมซื้อเจลลี่แบร์ถุงใหญ่มากินกับคันจุ๊ หลังจากที่คันจุ๊ประกาศว่า หมีสีเหลืองรสชาติเหมือนยาแก้ไข้ แล้วทั้งสองคนก็ไม่มีใครยอมกินหมีสีเหลือง สุดท้ายสองคนก็เลือกกินหมีสีอื่นจนหมด เหลือแต่หมีสีเหลืองไว้ในถุง กลายเป็นสุสานหมีสีเหลือง (ถ้าใครนึกไม่ออกว่าน่ากลัวยังไง ลองนึกภาพถุงที่เต็มไปด้วยของที่คุณเกลียดเต็มถุงดู เป็นอย่างนั้นแหละ)
